Στα αρχαία χρόνια η  Αίνεια (αρχαία ελληνικά: Αἴνεια‎‎) ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην βορειοδυτική Χαλκιδική, που λέγεται ότι ιδρύθηκε από τον Αινεία, και βρισκόταν, σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο, απέναντι από την Πύδνα, 24 χιλιόμετρα από την Θεσσαλονίκη. Φαίνεται ότι βρισκόταν στο ακρωτήριο του Μεγάλου Εμβόλου, που σχηματίζεται στην βορειοδυτική γωνία της χερσονήσου της Χαλκιδικής, περίπου 10 γεωγραφικά μίλια από την Θεσσαλονίκη, και το οποίο μπορεί να ταυτιστεί με το ακρωτήριο Αινείον του Ψευδοσκύμνου. Η Αινεία πρέπει επομένως να βρισκόταν βορειότερα από την Πύδνα. Αποικίστηκε από τους Κορινθίους[1]. Αναφέρεται από τον Ηρόδοτο, και συνέχισε να είναι ένα σημαντικός οικισμός μέχρι την εποχή των Ρωμαϊκών πολέμων στην Ελλάδα, παρότι αναφέρεται ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού της μεταφέρθηκε στην Θεσσαλονίκη, όταν αυτή ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο[2]. Η πόλη στην αρχαιότητα έκοβε δικά της νομίσματα, μερικά από τα οποία σώζονται σήμερα και ταυτίζεται με την σημερινή τοποθεσία της Μηχανιώνας.

Στα νεότερα χρόνια (1923), η περιοχή κατοικήθηκε από Μικρασιάτες και Θρακιώτες πρόσφυγες. Οι προσφυγικές οικογένειες «μετέφεραν» στη νέα τους πατρίδα τα ναυτικά τους επαγγέλματα (ψαράδες, ναύτες, καπετάνιοι), ενώ κάποιοι άλλοι ασχολήθηκαν με τη γεωργία. Όσο για την προέλευση του ονόματος Μηχανιώνα, η επικρατέστερη εκδοχή αναφέρει ότι οι κάτοικοι της μικρασιατικής Μηχανιώνας ήταν δυσαρεστημένοι ή εκδιωγμένοι πρώην κάτοικοι από τα Χανιά Κρήτης, οι οποίοι όταν αναφέρονταν στον αρχικό τόπο προέλευσης τους αναφωνούσαν: «μη Χανιά, μη Χανιά». Παραφθορά της έκφρασης είναι το Μηχανιώτες.

Σήμερα η Μηχανιώνα είναι κωμόπολη του νομού Θεσσαλονίκης που ανήκει στον παραθαλάσσιο  Δήμο Θερμαϊκού, με τις υπέροχες κοντινές παραλίες.

Το κλίμα της είναι ήπιο-μεσογειακό , γι’ αυτό και καλλιεργούνται πολλοί αμπελώνες με δημοφιλέστερο αυτόν του κτήματος Γεροβασιλείου.